پیوند سلول بنیادی که با استفاده از اضافه کردن نورونهای مصرفکننده دوپامین در مغز انجام میشود.
یکی دیگر از داروهایی که برای درمان پارکینسون استفاده می شود، داروهایی است که علائم غیر حرکتی را کنترل میکنند.
موارد ارثی پارکینسون نادر است. اینکه والدین پارکینسون را به کودک منتقل کنند، غیر معمول است.
برخی افراد اذعان کرده اند که با فعال بودن ، قدرت انعطاف پذیری و تعادل خود را به دست آورده اند.
برخی از افراد مبتلا به پارکینسون در بلع مشکل دارند. که می تواند منجر به پنومونی آسپیراسیون شود.
اسید چرب امگا ۳، از تخریب و مرگ سلول ها و در نهایت، بیماری پارکینسون، پیشگیری می کند.
جراحیهای تالاموتومی و پالیدوتومی انجام میشوند؛ اما بهعلت خطر عوارض جانبی چندان معمول نیستند.
مرحلهی پیشرفته: برخی از افراد هیچگاه به این مرحله نمیرسند. این حالت زمانی است که داروها دیگر اثری ندارند و ناتوانیهای جدی پیش میآید. در این وضعیت، بیمار ممکن است دچار مشکلات زیر شود:
اصلاح و بهبود طرز نشستن و تعادل و به حداقل رساندن خطرات زمین خوردن
عوارض ناشی از پارکینسون می تواند کیفیت زندگی و پیش آگهی را تا حد زیادی کاهش دهد. به عنوان مثال ، افراد مبتلا به پارکینسون می توانند سقوط خطرناک و همچنین لخته شدن خون در ریه ها و پاها را تجربه کنند. این عوارض می توانند کشنده باشند.
در حال حاضر ، هیچ درمانی برای زوال عقل بیماری پارکینسون وجود ندارد. به جای آن ، پزشک بر درمان علائم دیگر تمرکز می کند.
با بروز پارکینسون در بدن، آنتی اکسیدانها از تعادل خارج میشوند و رادیکالهای آزاد در بدن ایجاد میشوند. اما با استفاده از برخی از مواد غذایی میتوان آنها تعریف بیماری پارکینسون را کنترل کرد که عبارتند از:
وضعیت خود را بررسی کنید و صاف بایستید. این به شما کمک می کند تا کمتر حرکت نامنظم داشته باشید.
بیماری پارکینسون یک نوع بیماری است که در حرکات بیمار اختلالاتی را ایجاد میکند. امروزه روش قطعی برای درمان آن ایجاد نشده است؛ اما با استفاده از روشهای درمانی مختلف یعنی دارو، ژن درمانی، سلول بنیادی و … میتوان پارکینسون را کنترل کرد.